Doe mij een toppertje en een breezer ananas

Hallo lieve allemaal!

Met mij gaat het dikke vette prima. Ik vind het een heel raar idee dat Roel alweer meer dan een week geleden wegging. De dagen na zijn vlucht en vóór het weekend heb ik hier vooral heel veel schoongemaakt (samen met Aneta) en dingen gedaan waarvoor ik de komende maanden niet al te veel tijd meer heb (Netflixen, Simsen, c-kwaliteitsboeken lezen, youtuben, tumblen), maar waar ik waarschijnlijk altijd tijd voor ga vinden, omdat ik een enorme luilak zijn kan. Het vriendje van Carolina (huisgenootje uit Italië) was op bezoek en zij hebben samen heerlijk voor ons gekookt. Ik heb ook heel veel zelf gekookt en ik maak er een sport van om met de spullen in de koelkast iets eetbaars te fabriceren. Niet omdat het moet, maar omdat het kan, en het is me tot nu toe prima bevallen.

Afgelopen week had ik ook tijd en geld om eindelijk eens mijn wishlist af te werken. Ik had nog wat simpele dingen nodig zoals een afwasborstel (die ze bij de Lidl niet verkopen?), Meister Muskel (WAUW) en een emmer (omdat ik anders een sopje moest maken in de afwasbak en dat vind ik een beetje nasty). De ReWe (Duitse equivalent van de Appie) en de DM (drogist) zitten op loopafstand, dus iedere dag heb ik een stukje gewandeld en weer iets van mijn lijstje mee naar huis kunnen nemen.
Vandaag begon het eigenlijke avontuur dan echt, want de eerste colleges vonden plaats. In de ochtend had ik een Seminar over Lessing – daar weet ik nog niet zo heel veel vanaf, en aangezien ik heel veel van Goethes werk hou, leek me dit een logische beslissing. Die voorliefde voor Goethe werd in de voormiddag gevoerd (of ga ik nu heel Duits lullen?) bij een verdiepingscollege over Wilhelm Meisters Lehrjahre. Hierover heb ik in Nijmegen al eens college gehad, maar dit vak belicht hele andere aspecten van de roman. SUPERVET.

Natuurlijk had ik gisteren even een klein paniekmomentje: kan ik het lokaal wel vinden? (ja Marieke je komt nu voor de 20e keer op die uni heel moeilijk is het niet) Mag ik wel deelnemen aan de vakken? (ja Marieke daar heb je in tienvoud toestemming voor doe normaal) Kan ik goed genoeg Duits? (…) Al die onzin bleek voor niets, want het is prima gegaan. De docenten zijn tof, maar met mijn klasgenoten heb ik niet heel veel kunnen spreken, want het zijn hoorcolleges en dat betekent hier stil zitten, mond houden en opletten. Ik heb sowieso de indruk dat de studenten hier meer bezig zijn met de collegestof dan met elkaar – ook de studenten die elkaar duidelijk al langer kennen. Als de docent een vraag stelt, gaan er direct 20 handen de lucht in om de vraag te beantwoorden. Daar kun je in Nijmegen alleen van dromen. Ik vind het heel leuk om hier deel van te kunnen zijn. Ook ben ik heel blij dat het taalniveau hoog is. Natuurlijk heb ik in de jaren in Nijmegen veel Duits geleerd, maar aan het einde werd ik niet meer uitgedaagd in mijn taalcompetentie. Hier is daar wél volop sprake van. Affentittengeil.

Morgen staat het herlezen van Wilhelm Meister op het programma en ook ga ik even naar Dussman(n?) om de schoolboeken te kopen die ik nog nodig heb. Met die herlezing ben ik nog wel langer bezig dan een dag, want het is een behoorlijke pil, maar ik vond het de eerste keer ook niet erg, dus nu zal het alleen maar leuker zijn.

Donderdag bezoek ik dan mijn derde college over Prager deutsche Literatur. De docente daarvan heeft eindelijk de cursusbeschrijving online gezet en waarop ik hoopte, is ook echt zo: het vak gaat grotendeels over Kafka (no surprise there). EN!!!!!!! Er staat een EXCURSIE NAAR PRAAG op het programma. Booyah!

Dat was ‘m weer van mijn kant! Ik wilde nog wel even zeggen dat ik het ontzettend lief vind dat ik vandaag zoveel succeswensen heb gekregen van al mijn lieve vrienden, vriendinnen en familie. Vanochtend was ik best nerveus en het was héél fijn om te zien dat zoveel mensen aan me dachten.

Als cadeautje krijgen jullie een foto van de zonsondergang onder dit verslag. SO MUCH WIN.