100 redenen - deel 4

#31. Ik leer dat ik een heel normaal leven heb (en dit te waarderen). Loop je in een stad als Berlijn, dan kom je de leukste types tegen, maar ook heel veel vreemde snuiters. Met dat laatste bedoel ik niet alternatieven (die vallen in de eerste categorie), maar de drugsverslaafden, de alcoholisten, de zwervers. Afgelopen zaterdag zag ik een man met zijn gezicht naar beneden gericht en de benen wijd op een houten bankje slapen recht voor de Brandenburger Tor. Na enkele minuten stond hij op, trok zijn schoenen aan, deed zijn stropdas recht en liep weer verder. Eenieder van die personen heeft een eigen verhaal, een eigen leven en ik weet dat ik niet direct moet oordelen, maar ik kan het niet helpen dat ik daar het liefst met een grote boog omheen loop. Als ik een jongen van mijn leeftijd op een klaarlichte zondagmiddag high as a kite op de U-Bahn zie wachten, die hem waarschijnlijk naar zijn volgende shot brengt, voel ik me heel gelukkig dat ik in een veilige en beschermende omgeving geboren ben. Aan deze wereld is nog heel veel te verbeteren.

#32. Ik leer dat ik meer kan dan ik zelf denk te kunnen. Als ik in colleges merk dat ik op hetzelfde niveau kan meedoen met moedertalers, ben ik best trots op mezelf. Voor korte tijd was ik bang dat het me niet zou lukken om voor 19 juli (het semestereinde) mijn opdrachten af te hebben, maar inmiddels zie ik dat dit makkelijk lukt als ik zo blijf werken als ik nu doe. Scheelt dat ik er heel veel plezier in heb, en al is urenlang over hetzelfde onderwerp schrijven nooit leuk, de genoegdoening aan het einde wél.

#33. Ik raak gedisciplineerd te werken. Geloof het of niet, ik ben ongedisciplineerder dan je zou denken. In Nederland zat mijn week zo ramvol dat ik mijn huiswerk vaak op absurde tijdstippen moest doen (lees: midden in de nacht). Theoretisch gezien zou ik het ook in het weekend kunnen doen, of in de uren direct na mijn colleges, maar vaak had ik hier echt geen zin in. Door mijn huiswerk ’s nachts te doen, zat ik overdag met een slaaptekort en had ik ’s middags weer geen zin om eerder aan de slag te kan. Je kunt je voorstellen dat dit een cyclus is waar je niet zomaar uit komt. Hier heb ik ’s avonds geen verplichtingen, kan ik op tijd gaan slapen, en heb ik genoeg tijd om mijn colleges grondig voor te bereiden. Dit scheelt ín de lessen heel veel en nu ik dit zo ervaren heb, maakt dat het doen van het huiswerk veel draaglijker, omdat het veel zinvoller wordt dan het altijd al leek. Ik hoop écht dat ik deze lijn in Nederland door kan zetten, want het maakt het dagelijkse leven zoveel relaxter.

#34. Omgaan met cultuurverschillen. Hierdoor groei je als mens, geloof ik. Nu is het voor een Nederlander niet vreemd om zich aan te passen aan een andere nationaliteit. Wij leren immers vreemde talen op de middelbare school en al doen ze dat in andere landen ook, de gemiddelde Nederlandse zesdeklasser spreekt een aardig woordje Duits en Frans, en beheerst de Engelse taal volledig. Dit is niet voor alle landen zo vanzelfsprekend. De eerste barrière bij het overwinnen van cultuurverschillen is dan vaak ook de taal. In mijn huis kan ik met Aneta, Irene en Carolina, die ik inmiddels als goede vriendinnen zie, zowel in het Duits als het Engels communiceren, maar met Gi-Yeon is dit wat lastiger, omdat zij geen Engels spreekt en haar Duits heel beperkt is. Ze laat zich ook niet vaak zien, maar als ik haar dan spreek, kunnen we toch communiceren, al is het met handen- en voetenwerk. Het is fijn om te merken dat je toenadering tot een vreemde kunt zoeken als je er een klein beetje moeite voor doet.

#35. Bulette. Jaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa, maar jongens, dit is me een uitvinding! Iedereen weet dat je na het bestellen van een ‘frikandel’ in Duitsland geen lange staaf gefrituurd vlees in je handen krijgt, maar een soort platgeslagen gehaktbal. Veel eerder had ik me er nog niet aan gewaagd, maar toen mij werd verteld dat de Bulette (Noord-Duitse/Berlijnse naam voor de Frikadelle) een Berlijnse specialiteit was, moest ik me er ook eens aan wagen. En maar goed dat ik dit gedaan heb, want dit was een spirituele ervaring. Amazing.

#36. Lezen inspireert tot schrijven. Ik was altijd al een lezer en ben ook altijd wel een beetje een schrijver geweest. Natuurlijk ben ik geen /schrijver/, alsin: ik zie mezelf de komende 5 jaar geen boek publiceren, maar ik vind het wel fijn om mijn gedachten op papier te zetten, in concrete woorden om te vormen. En nu ik hier veel moet lezen voor school (meer dan in Nijmegen), word ik telkens weer overtuigd van de kracht van woorden. Dat zet mij dan weer aan tot het schrijven van korte stukjes. Aan Michelle, aan Roel, aan mezelf, aan niemand in het bijzonder. En dat vind ik fijn, want dat reinigt de ziel een beetje :)

#37. Senseo leren waarderen. Ik durf te stellen dat Senseopads het mooiste product van de Nederlandse markt zijn. Alleen Douwe Egberts filterkoffie is beter, maar daar kan ik hier niet aankomen en dan zou ik scoutingstyle iedere dag mijn koffie met een handfilter moeten zetten (dit zou ik er wel voor over hebben tho). Senseopads zijn hier in de duurdere supermarkten ook te krijgen, maar dan betaal je heel wat meer voor een pakje dan in Nederland. Ik heb de liefste beste vriendin van de wereld, want die heeft met mijn verjaardag heel veel Senseo meegenomen. Genieten.

#38. De Duitse manier van afsluiten. Het afronden van het semester, bedoel ik daarmee. Ze werken hier namelijk met een merkwaardig principe: binnen één module (zeg: op thema geclusterd vakkenpakket) kiest een student twéé vakken, en schrijft aan het einde van het semester één Hausarbeit (paper, 20 pagina’s) over één van de twee vakken, maar krijgt –bij een voldoende beoordeling- de studiepunten voor beide vakken.
Nu ben ik een Erasmus-studente en volg ik geen twee, maar drie vakken binnen dezelfde module. Mijn master is nu eenmaal Duitstalige literatuur, dus waarom zou ik vakken gaan volgen uit een module over… grammatica? Met de docentes van de verschillende vakken hoop ik het op een akkoordje te kunnen gooien wat betreft het aantal pagina’s. Ik heb al wel begrepen dat ik voor ieder vak een paper zal moeten schrijven, maar hoop dit tot 10-12 pagina’s per vak te kunnen beperken. Mijn hersenen kunnen vrij veel, maar geen 60 pagina’s wetenschappelijk Duits binnen 7 weken op mijn laptop rammen. Scheelt wel dat de deadline pas halverwege augustus is, maar ik wil er halverwege juli al klaar mee zijn.

#39. Nieuwe Duitse woorden. Aanschouw en bewonder: Fisterei (bakker, daar waar granen voorbereid worden), Schmerzen lindern (pijn verzachten), Schneebesen (garde), im Uhrzeigersinn (heb ik al eerder genoemd, maar dit blijft mijn favoriet: met de klok mee), Kopfkino (‘hoofdbioscoop’, een situatie die zich in je hoofd afspeelt), Landungsklatscher (die ene idioot die begint te applaudisseren als het vliegtuig geland is), Klugscheißer (betweter), Otto Normalverbraucher (Jan Modaal) … jaaaa, da’s toch prachtig? De meeste leerde ik doordat ik ze iemand hoorde gebruiken, en dan niet meteen wist wat het betekende. Even navragen, en een mens wordt wijzer.

#40. WK in een ander land. Het begint nu toch echt te komen, het wereldkampioenschap voetbal 2014. Lijkt me prachtig om dit eens in een ander land mee te maken, en al helemaal als je in een huis met verschillende nationaliteiten woont. Ik heb geen idee wat Nederland dit jaar gaat doen, maar ik weet wel dat ik de wedstrijden hier in de Tiergarten ga kijken (en natuurlijk ook de Duitse wedstrijden, in m’n Mannschaftsshirt).