Hüde

I am in Germany. Is it a dream? There are so many great things for me to do here. So many great peoples for me to meet. So many great foods I would like to eat. What should I do? I could visit mein Opa. I could eat some döner kebap. I could play with some poodles. I could go to the bakery and eat some bread. NO! I know what I need to do… I need to DANCE.

Man, man, man. Wat was het genieten afgelopen weken. Nadat Michelle weer naar Nederland was vertrokken, had ik kort het rijk alleen voordat die maandag mijn mama en haar beste vriendin deze kant op kwamen. Zij zouden die ochtend met de bus naar Berlijn vertrekken en waren zowaar met het avondeten in de stad. Ik heb ze natuurlijk meteen opgezocht en ben daarna met hun tourbus meegegaan naar het hotel in Schönefeld. De buschauffeur was heel aardig en ik mocht op de stoel naast hem meerijden (hetgeen erin resulteerde dat enige passagiers dachten dat ik de vriendin van de buschauffeur was). Die avond hebben we in het hotel gegeten (en wat een succes wat dat, de serveerster had er géén zin in) en daarna ben ik alleen naar huis gereisd. Ik ben er al helemaal aan gewend dat het reizen in de stad wat langer duurt dan op het platteland. In de tijd die ik nodig heb om van mijn woning naar de Brandenburger Tor te komen, kan ik met Veolia op en neer naar Nijmegen. De volgende dag heb ik de dames weer opgezocht in de stad: vanaf Bahnhof Zoo zijn we over de Kurfürstendamm naar Wittenberger Platz gelopen. Daar is het KaDeWe, en natúúrlijk zijn we daar even naar binnen geweest om als echte Nederlanders te kijken, kijken en niet te kopen.

Mama en Mai hadden heel slim een dagkaart voor Berlijn gekocht waarmee je onbeperkt door Berlijn kunt cruisen. Ik had op die dag ook mijn Semesterticket waarmee ik tot het einde van mijn verblijf hetzelfde kan doen. We zijn toen naar de Goerzallee gegaan om mijn woning te bekijken. Ik heb voor de dames een Nederlandse lunch gemaakt want wat was ik blij met mijn KAASSCHAAF (oftewel Käseschäfe) en oh oh oh wat een genot om een Senseo in de keuken te hebben. Dit is het leven. Helemaal bijgekomen zijn we toen naar de Primark gegaan. Er is er tot nu toe één in Berlijn en die is op 20 minuten van mijn huis, dus van die gelegenheid maakten wij uiteraard gebruik. Met volle tassen terug de bus in om de winst te lozen en daarna weer terug de stad in. Met de buslijn voor mijn huis kom je tot aan Hauptbahnhof en als je daarin blijft zitten kom je langs alle hotspots van Berlijn. We zijn bij Potsdamer Platz uitgestapt en zijn toen langs het Holocaustmonument, de Brandenburger Tor en over Unter den Linden gelopen om bij Maredo terecht te komen (GOH). De bus zou de passagiers bij Alexanderplatz weer ophalen dus daar hebben wij later nog op een terrasje gezeten (waar we kleine Radlers bestelden en halve liters kregen, en een verwarde man hevig stond te ademen bij onze tafel - awkward).

Die woensdag had ik ’s ochtends introductie op de uni, dus om 10:00 zat ik klaar in de collegezaal. Normaal staat in Duitsland Pünktlichkeit hoog in het vaandel, maar deze ochtend was dat (blijkbaar) niet zo, we begonnen pas op kwart over tien (ONGEHOORD). Nu bleek de informatie achteraf voor mij niet zo heel nuttig, want omdat ik al wat langer in deze stad ben, heb ik al heel veel kunnen regelen. Wat wel heel leuk was, was dat ik een studiegenootje uit Nederland tegenkwam! Na de pauze was de informatie wat nuttiger voor mij, dus ik ben blij dat ik toch gegaan ben. Daarna heb ik die twee knappe Nederlanders weer opgezocht, die zaten met heerlijke nachos aan de Spree. De woensdag hebben we de stad te voet ontdekt. Rond Alexanderplatz was weer genoeg te beleven, en we zijn later op de dag nog naar de Reichstag geweest, want die hadden we de dag ervoor nog niet van dichtbij gezien. Mama en Mai waren heel stout en reisden een stukje zwart, maar dat is in Berlijn eigenlijk niet zo moeilijk. In die vier weken dat ik hier nu zit ben ik maarliefst twéé keer gecontroleerd. Het ging ook maar om drie haltes.

We zijn bij de Hackescher Markt uitgestapt en hebben daar wat gegeten. De dames werden achter de Dom opgehaald en ik ging lekker naar huis om te slapen want de volgende dag KWAM. MIJN. VENTJE. JAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA.

Die dag kon maar niet gauw genoeg komen, dus ik was heel blij toen ik die donderdag op Hauptbahnhof op mama en Mai stond te wachten om naar het vliegveld te gaan. Ondertussen was er bij die twee heel wat gebeurd, mama was namelijk haar portemonnee verloren, maar ik had dat maar half meegekregen (namelijk pas toen ze hem weer hadden teruggevonden in het hotel), dus ik was niet heel paniekerig. Ik kon maar niet snel genoeg bij Roel zijn.

We waren een uur te vroeg bij de aankomsthal (oftewel: mooi op tijd) en toen het vliegtuig geland was, stond ik als een klein kind voor het hek (oh wat een mooi Hello, Goodbye moment, EMOTIONEEL) en aaaaaaaaaaaaaaaaaaah wat heerlijk om Roel weer in mijn armen te sluiten. De vlucht was goed gegaan, dus iedereen blij. We zijn toen naar Checkpoint Charlie gegaan, want daar waren we alle vier deze maand nog niet geweest. Nu stelt dat ook niet zoveel voor, dus toen we het hadden gezien zijn we op een terrasje gaan zitten en hebben we een broodje gegeten (zonder witte saus). Het toilet rook daar heel bijzonder, namelijk naar visvoer. Hm.

Omdat de bus later die avond weer achter de Dom zou staan, zij we teruggegaan naar het water en hebben daar een biertje gedronken (die foto staat ook op Facebook als mijn profielfoto). Toen moest ik dan toch echt afscheid nemen van mijn mama en Mai, maar heel pijnlijk was dat niet, want ik had 1) een paar dagen met Roel voor me en 2) het vooruitzicht om over twee weken naar huis te gaan. Het waren echt fantastische dagen, bedankt lieverds!

Met Roel ben ik toen naar huis gegaan en we waren allebei doodop. De volgende dag hebben we dan ook echt NIKS gedaan, héérlijk! Mijn huisgenoten zijn allemaal nog een stukje kleiner dan ik, dus het was heel erg lachen dat Roel heel veel groter was dan zij allemaal. Plus, Roel is een poodle.

De afgelopen dagen hebben we ook weer een beetje toeristisch Berlijn gedaan. We zijn bijvoorbeeld in de televisietoren geweest en hebben geshopt bij Alexa. We hebben ook heel veel cultuur opgesnoven, bijvoorbeeld met filmpjes van Flula. Dit is het beste:

https://www.youtube.com/watch?v=nxKivzjCFNg

Ik zou het heel fijn vinden als iedereen die naar Berlijn komt dit kent om dit met mij te zingen. Ik geloof dat het hele huis het al kent.

Wat ons verder opviel tijdens onze escapades is de belachelijke manier van reclamemaken in Duitsland. De slogan van Hornbach is hier bijvoorbeeld: Mach was gegen Hässlich (doe iets tegen lelijkheid – OH MY GOD). Mediamarkt adverteert met ‘Ich bin doch nicht blöd?’ (in zo’n lekkere Duitse pornostem) en Hellweg heeft heel groot ‘Man muss Ideen haben’ op de voorgevel staan. Nou, ik moet helemaal NIKS.

We hebben ontzettend veel gelachen en ik hoefde maar een klein beetje te janken toen vriendlief vanmiddag weer op het vliegtuig stapte. Gelukkig landde dat ding op tijd veilig en wel in Eindhoven, dus mijn hartslag ging weer naar beneden en oh, wat een heerlijk vooruitzicht ook om over twee weken weer in Boxmeer te zijn. Maar desalniettemin (WAT EEN HEERLIJK WOORD) heb ik hier in de afgelopen weken prachtige herinneringen gemaakt. Dankjulliewel allerliefst mama, Mai en Roel.

PS. En Robert, natuurlijk.