Sara, Oranjekoorts en deadlines

Hallo allemoal,

Nog 17 dagen en dan kom ik weer terug naar huis. In de afgelopen twee weken zijn er hele leuke dingen gebeurd, daar vertel ik graag even over. Twee weken geleden ben ik namelijk begonnen met een schrijfmarathon om mijn essays op tijd af te ronden. Als doelstelling had ik minstens één essay voor tussenvertrek naar Nederland te schrijven en in te leveren, maar het is me gelukt om er zelfs twéé in te leveren. Dit betekent dat ik komende week de resultaten terugkrijg - best spannend, maar mocht het niet voldoende zijn, dan heb ik ook nog tijd om ze te herzien.

Ik heb het idee dat ik een van de weinige studenten in deze flat ben die hier op tijd mee begonnen is - niet alleen omdat mijn huisgenootjes zich twintig keer in de rondte stressen en ik de hele dag zorgeloos aan het luieren ben, maar ook omdat er doordeweeks nog heel vaak 's nachts gefeest wordt. Dit heeft afgelopen week ein-de-lijk tot het verwijderen van een groep hardcore feesters geleid en je merkt meteen dat iedereen een betere nachtrust heeft. Het is afgelopen weekend (toen ik thuis was) behoorlijk uit de hand gelopen; er zijn brandblussers leeggespoten in het trappenhuis en er staat nog steeds een tafel met twee stoelen op het dak (6 hoog).

Van het weekend was ik dus thuis, en wat een feest was dat. Ik kan het niet vaak genoeg zeggen: je weet wat pas je hebt als je het missen moet. En zo is dat precies: iedere keer dat ik thuis kom, al is het voor een paar dagen, zie ik hoe fijn ik het thuis heb en hoe graag ik daar ben.
Donderdag vloog ik aan het eind van de middag naar huis. In Eindhoven werd ik opgehaald door 3 nerds en na een hapje bij de McDonald's reden we naar Roels huuske om ons daar om te kleden. Michelle en ik zouden als Sara naar mama gaan, want zij werd die week 50 (dat was ook de reden dat ik naar huis kwam). Met een beetje hulp van de vriendjes stonden we dan rond 20:00 aan de poort bij huize Van den Heuvel en na ons goed een kwartier echt goed verborgen te houden, heb ik op de wc m'n pakkie uitgetrokken. Aaaaah, THUIS! Wat heerlijk.
Het feest op zaterdagavond was ook fantastisch; zo leuk om iedereen op één plek te zien! Die zondag speelde Nederland tegen Mexico en wat was het spannend, maar wat was ik ook blij dat ik weer een winst mocht meemaken. Gelukkig kon ik Natascha die dag nog even zien!

Maandagavond vloog ik weer terug naar Berlijn. Die avond speelde Duitsland tegen Amerika, en gelukkig won ook Duitsland de achtste finale. Ik ben heel benieuwd wat ze vanavond gaan doen, en natuurlijk evengoed wat Nederland morgen gaat doen.
Vooralsnog ben ik druk bezig met het schrijven van mijn laatste essay: 10 kantjes over de titel van 'Die Juden', een stuk over de oh-zo-tolerante Lessing. Als ik dat af heb, liggen er nog twee zonnige weken in het prachtige Berlijn voor me: volgend weekend komt Susan op bezoek en het weekend daarna komen Joost en Gerjanne de stad onveilig maken. En er is ook iets met die maandag na dat weekend, maar ik weet even niet meer zo goed wat.