Feestje in kamer 106

Hallo meine Lieben,

WAUW. Wat een schitterend weekend heb ik gehad. Het begon vrijdag wel een beetje raar, want Michelle zou die dag in haar eentje naar Berlijn rijden om met mij mijn verjaardag te vieren. Dat op zich is niet zo heel raar, maar 600 kilometer in je eentje rijden, dat doe je niet zomaar en Michelle kennende zou zij dan zeker op tijd vertrekken. Pas om 14:45 reed ze uit Boxmeer weg, en dat was ook precies de tijd dat Roel offline ging op Whatsapp. Het eerste uur vond ik dat niet zo vreemd, het tweede uur ook niet heel erg, maar het derde uur dat Roel niet meer online was geweest, begon ik sterk te vermoeden dat hij ook in die auto zat. Om teleurstelling te voorkomen (en misschien ook de hoop vast te houden dat hij in die auto zat?) vroeg ik een tijd lang aan niemand of hij/zij er iets van wist. Roel had me namelijk al een hele tijd terug verteld dat hij niet op mijn verjaardag kon zijn, omdat hij dat weekend moest werken. Ik vond dat best aannemelijk, maar baalde er wel flink van. En in een soort van staat van wishful thinking begon ik die vrijdagmiddag en -avond redenen te bedenken waarom Roel ik die auto zou zitten. 1) Hij was sinds 14:44 niet meer op Whatsapp geweest op een vrijdagmiddag, waarop normaal plannen voor de avond gemaakt voor op de app 2) Roel zou ochtenddienst hebben 3) Michelle is nooit te laat, maar vertrok nu pas om 14:45, ze moest dus op iemand wachten (Roel ochtenddienst?) 9) Joost vertelde mij dat Michelle met de Peugeot vertrokken was en Michelle zei me dat ze met Randys auto onderweg was.
Je kunt je voorstellen dat ik helemaal gek werd, want ik raakte er steeds meer van overtuigd dat ik naast Michelle ook Roel die avond zou zien, maar was aan de andere kant ook zo bang dat dit niet zo zou zijn (al had ik dan nog steeds mijn beste vriendin bij me en hadden we ook een top weekend gehad). De hele dag maakte ik mijn huisgenootjes Aneta en Carolina gek met mijn theorieën en ook zij waren overtuigd dat hij er zou zijn.
Vanaf 20:00 had ik buiten een bbq/verjaardagsfeestje georganiseerd voor wat vrienden en samen met Carolina en Aneta heb ik in spanning gewacht op Michelles aankomst. Toen zij mij rond 22:15 belde dat ze in de straat was, liep ik misselijk van de spanning naar de stoep en zag inderdaad Michelle en in de auto zitten - alleen. OH MAN. De teleurstelling die ik voelde was zo zo zo ...treurig? Ik seinde naar de meiden dat hij er niet was, maar was natuurlijk héél blij om Michelle te zien. Ik wist ook niet of ik haar nu moest vertellen dat ik had gedacht dat Roel er zou zijn. Toen ze mij vroeg of ik de TomTom in de achterbak wilde leggen, was ik nog heel kort in de veronderstelling dat Roel in de achterbak zou liggen, maar ook daar niks. Fin, ik had Michelle bij me, dus eigenlijk kon mijn avond niet kapot, maar toen had ik zo'n naar teleurgesteld gevoel, omdat ik er zó overtuigd van was dat hij er zou zijn. Ik schaamde me ook voor mijn teleurstelling, want hoe kun je nou balen als je je beste vriendin na meer dan een maand weer ziet?
Ik hielp Michelle haar spulletjes naar boven te brengen en kreeg heel veel lieve cadeautjes van haar. Wij zijn na jaren vriendschap wel niet zo goed op elkaar ingesteld dat zij héél goed voelde dat ik teleurgesteld was en bij de auto had ik ook al verteld dat ik vermoed had dat Roel er zou zijn. Michelle is echt de beste actrice ooit (Remond, Willy, we moeten haar charteren!) en verried niets met haar gezicht. Zó knap. We waren beide wel toe aan een goed glas wijn en een sigaretje (ondertussen was ik al van plan om mijn verdriet te gaan verdrinken) dus met een fles in de arm liep ik de trap af, Michelle volgde mij op korte afstand. Trap één af, trap twéé, trap drie... Op het bankje voor de flat zaten twee figuren met scherpe lichten, maar daar zitten wel vaker ongure types dus ik gaf er geen speciale aandacht aan. Tot ineens wel heel Nederlands "Hallo" werd gezegd dat één van de twee figuren. OH MAN. ZIE JE WEL. GODVER. HIJ IS ER!!!!!!!!! Aaaaaaaaaah, ik weet niet eens meer precies wat ik voelde. Het ging van frustratie naar geluk naar komhierkomhierkomhierkomhier ik heb je zo gemist naar RANDY JIJ BENT ER OOK?! naar MICHELLE JIJ KUNT ZO GOED LIEGEN naar ROEL KOM HIER KOM HIER KOM HIER. Echt het beste verjaardagscadeau ooit (op de tekeningen van Tom en Kim na, maar daar kan überhaupt niets aan tippen) (oké en ik kreeg ook een kaartje voor Imagine Dragons in Berlijn van Roel) (!!!!!!!1!1!!!!!!!!!!1!!!1).
Het duurde ook wel even voor ik echt door had dat ze er waren. Ik ben naar boven gerend om Aneta en Carolina te vertellen dat hij er WÉL was en daarna hebben we met z'n allen buiten zoveel lol gehad. Ik kon niet geloven dat Michelle, Roel én Randy er waren. Om middernacht werd er gezongen en ik voelde me helemaal jarig. En dan te bedenken dat de volgende dag ook nog papa, mama, Joost en Gerjanne zouden komen.

Die volgende ochtend was echt majesteitelijk wakker worden. We hadden met z'n vieren op 15m2 geslapen en sommigen onder ons zijn niet helemaal stil in de slaap. Bovendien werd ik 's ochtends een aantal keer gebeld met een felicitatie, dus al met al hadden we allemaal ruk geslapen. Geeft niks, want we hadden een top avond en die dag zou ook van alles leuks beloven.
Fris en fruitig na een uitgebreid ontbijt ontvingen we rond de middag het gezelschap uit Hollandia. Zij hadden van zoveel mensen cadeautjes meegebracht en dat vind ik ZO LIEF VAN IEDEREEN. Dus ook hier nog eens: dankjewel, dankjewel, dankjewel! Het eerste pech van het weekend was dat de remmen van Randys auto op vrijdagavond problemen hadden gegeven, het tweede dat papa onderweg zijn (net nieuwe, peperdure) bril was verloren. En dit zou nog niet alles blijken, hah. Na nog een kopje koffie zijn we naar het hostel gereden waar ook voor Roel en mij een kamer geboekt was (echt waar, hoe jullie dit allemaal achter mijn rug om hebben kunnen doen, wauw ;) ) en in een hoog tempo toen naar de Reichstag gegaan met het openbaar vervoer. Ik weet niet wat er die ochtend in de koffie had gezeten, maar Joost en papa zaten als een stel apen samen de hele S-Bahn gek te maken. Scharen in het sop en zaad in je naad, hm? Na NEGEN haltes stapten we uit bij HAUPTBAHNHOF (waarvandaan we daarna niet meer van zijn vertrokken en dus ook nooit meer 9 haltes hoefden te reizen) en hoewel we iets te laat waren, mochten we nog naar binnen om de koepel te bekijken. Als je daarboven staat heb je een prachtig uitzicht over de stad, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik het vanuit de Fernsehturm nog duizend keer adembenemender vind. Berlijn blijft betoverend, tho, dus ook hier genoten we. Omdat ik niet wist dat Randy en Roel mee zouden komen, had ik niet voor hun gereserveerd en dit is bij de Reichstag verplicht, dus RoRa moest buiten blijven. Niet veel verderop zat een terrasje en daar zijn zij gaan zitten. Dit bleek het eerste biertje van velen, en wat was het genieten toen wij later aanschoven en allemaal iets typisch Duits/Berlijns te eten namen. De rest van de middag/avond hebben we veel terrasjes gezien, een man die face-forward op een bankje lag met de benen wijd, een heel goede straatmuzikante, en de voetbalwedstrijd Real Madrid - Atletico Madrid. Dat laatste keken we op het (naar mijn bescheiden mening) leukste plein van Berlijn: de Hackescher Markt. Voor de verlenging zijn we teruggegaan, want iedereen had die nacht kort geslapen en er wachtte een heerlijk bedje op ons in Lichtenberg. (Overigens, even tussendoor, dat hostel is echt een aanrader: het HoLi Hostel). Die avond belde Randy nog wel even met de ANWB over zijn remmen, en er werd afgesproken dat de volgende ochtend rond 09:00 een Duitse vent zou verschijnen om naar de auto te kijken. Dit betekende niet dat we vroeg zouden slapen, want aan de vooravond van de Europese verkiezingen in Duitsland hadden we een feestje georganiseerd in hotelkamer 106 waar ook Angela Merkel was uitgenodigd. De foto's zijn schitterend.
We stonden de volgende ochtend allemaal vroeg op en de man van ADAC was mooi op tijd, alleen bleek helaas dat Randys auto met geen mogelijkheid de rit naar Nederland zou mogen maken. Hij zou een sleepwagen voor ons bestellen, maar deze zou pas de volgende dag kunnen komen. Dat betekende dat we een nacht bij moesten boeken in het hotel en ik vond dat natuurlijk helemaal niet erg. Wel ontzettend balen van de autopech, maar dit noemen we dan maar geluk bij ongeluk. Papa, mama, Joost en Gerjanne reden na het ontbijt wel weer terug naar Nederland en wat was het fijn dat zij er waren geweest. Het afscheid was niet zo zwaar, want ik had mijn andere favoriete mensen nog bij me. Met die mensen gingen we de stad weer in. Eén van mijn favoriete plekken in de stad in de terrassenboulevard tussen de Hackescher Markt en de Dom, dus al gauw vonden we daar een plekje om een ijskoffie te drinken (tegen de middag liepen de temperaturen al richting de dertig graden, dus dat mocht ook wel). Randy ontdekte daar het gigantische aquarium waar Michelle en ik al een tijd naar op zoek zijn, dus dat was ook fantastisch! We liepen daarna verder naar Alexanderplatz - in eerste instantie om te kijken of Alexa open was, deze was dicht - om daar de U-Bahn naar Zoologischer Garten te nemen, 9 haltes verderop. Want daar is... CURRY 36! Daar zou je de lekkerste currywurst van Berlijn moeten kunnen krijgen. Nu was hij enorm lekker, maar ik zou niet durven beweren dat er geen lekkerdere bestaan. Nadat Randy een prachtig business plan had opgesteld om een vergelijkbaar concept op de Nederlandse markt te introduceren, liepen we naar Wittenberger Platz om daar de U-Bahn naar de Bernauer Straße te nemen (9 haltes verderop). Het blijft indrukwekkend, de laatste overblijfselen van de Muur. Iedereen was inmiddels wel goed gaar, dus zo langzaamaan vertrokken we ook maar weer richting stad om een hapje te eten. Het favoriete restaurant van Michelle en mij is echt AMAZING. Ik raad iedereen aan om naar Maredo's (steakhouse) te gaan. Dit hoeft niet per se in Berlijn, maar kan in heel veel Europese steden. Het leuke aan Maredo's is dat ze niet alleen slabbers hebben, maar ook dessertflappen. En drankjesflappen. En flapdrollen. Onze buikjes gevuld en wangen pijnlijk van het lachen gingen we op tijd richting hostel, want de volgende ochtend zou de sleepwagen al rond 08:00 bij ons zijn. Op het terras bij het hostel hebben we ons uren vermaakt met het spelletje 30 Seconds, waarbij je dingen moet raden aan de hand van een beschrijving binnen -jawel- 30 seconden. Natuurlijk wonnen Michelle en ik, zelfs nadat we Ot en Sien hadden moeten beschrijven/raden. De heren hadden het ook wel héél zwaar met een gemene dobbelsteen en opdrachten als Assie en Badriaan.
De sleepwagen was er de volgende ochtend op tijd en dat was maar goed ook, want omdat we er zo vroeg bij waren, konden de onderdelen dezelfde dag nog geleverd en geplaatst worden. In de tijd dat we moesten wachten op de reparatie hebben we heerlijk gechilld in de tuin van het hostel. We hebben enorm geluk gehad met het weer, want het was zon, zon, zon! Bij de garage kon je alleen contant betalen, dus Roel en Randy zijn nog wezen pinnen en in die tijd dat zij weg waren (en ook maar even waren wezen shoppen) hebben Michelle en ik nog even lekker one on one time gehad.

Het was een onvergetelijk weekend en tijdens het schrijven van dit verslag en het bekijken van de foto's heb ik nog vaak heel hard gelachen om de leuke stommiteiten die we hebben uitgehaald. Toen de bende maandagmiddag weer naar Nederland vertrokken was, heb ik maar heel eventjes moeten janken :) naar boven afgerond maar negen uur.

Lieverds, ik ben al ver over de helft van mijn verblijf hier en al zal ik het in juli heel erg vinden om hier weg te moeten, jullie hebben me weer eens goed herinnerd aan alles wat ik te missen heb in de tussentijd. Tot snel! <3