100 redenen - deel 2
Door: Marieke
Blijf op de hoogte en volg Marieke
28 April 2014 | Duitsland, Berlijn
#11. Stel je dit scenario even voor: het is vrijdagavond, het weekend is begonnen (al begint dat feitelijk voor mij op de donderdag al) en je bedenkt je wat je die avond doet. Thuis zou ik naar scouting gegaan zijn om eerst twee uur met de verkenners en mijn beste vriendinnen door te brengen, om vervolgens het weekend in te luiden met een biertje bij de padvinderij en later in het dorp. Daar zie ik dan Roel om samen een groot gedeelte van het weekend verder samen door te brengen.
Hier heb ik die mogelijkheid (en verplichting naar de verkenners) niet. Natuurlijk vind ik het ontzettend jammer dat ik mijn lieve vriend, vrienden en vriendinnen niet zie, maar ik moet heel eerlijk toegeven dat het ook een verademing is om op de vrijdagavond, na een week hard beulen (want ja, er zitten heel wat uren in dat studeren van mij), alleen met een film (lees: 1D documentaire) in bed te kunnen kruipen of muziek te luisteren en een boek te lezen. Ik zal zeker dolgelukkig zijn als ik mijn vaste ritme in augustus weer op kan pakken, maar voor nu geniet ik even van mijn complete vrijheid. Niet dat het leven in Samboxbeekmeer mij ook maar enigszins (met sz, hè Joost ;)) om de keel greep, integendeel, maar – god ja, jullie snappen best wat ik bedoel.
#12. Marathons. Ik heb de tijd aan mijn zijde hier. Omdat ik het leren zo leuk vind, gaat dat ook vrij snel en zo houd ik genoeg minuten over om series te kijken. In Berlijn heb ik tot nu toe twee seizoenen Breaking Bad, één seizoen Game of Thrones, drie seizoenen How I Met Your Mother en heel veel afleveringen van Glee, New Girl, Orphan Black en Modern Family gezien. Héérlijk.
#13. Erasmusfeestjes. Zoals ik op Facebook al vermeldde ging ik afgelopen weekend voor het eerst naar een spontaan Erasmusfeestje. Namens het instituut worden ze in de stad georganiseerd, maar er zijn genoeg studenten hier die er niet veel zin in hebben om dat eind ’s nachts te reizen. De oplossing? Een feestje in het studentenhuis. Dat gaat er behoorlijk wild aan toe, maar het scheelt voor velen dat de eigen voordeur maar een paar traptreden verwijderd is (al kunnen die traptreden, zo nam ik zaterdag waar, voor sommigen ook een echt probleem zijn). Die feestjes zijn natuurlijk een goede manier om andere internationale studenten te leren kennen – tot nu toe heb ik overigens nog geen Nederlanders ontmoet behalve een jongen die wel eens bij een huisgenootje blijft slapen – en nieuwe vriendschappen te sluiten.
#14. Het alfabet. Van letters naar woorden, woorden naar zinnen, zinnen naar hoofdstukken, en van hoofdstukken tot een boek. Als studente en liefhebber van de Duitse literatuur haal ik mijn hart hier op. Ik volg drie vakken, en wel over Lessing, Goethe en mijn lieveling Kafka. Mijn wekelijkse huiswerkopdrachten bestaan uit het lezen van werken uit de 18e, 19e en 20e eeuw en je kunt het je misschien nauwelijks voorstellen, maar dat is als een hobby voor mij. Als ik moet kiezen tussen de Sims en een boek, zal ik naar alle waarschijnlijkheid dat laatste kiezen. Studeren is niet leuk, leren wel. Dus ik beschouw het altijd maar als hersenvoer en breng hier heerlijke uren in mijn leeshoekje door.
Ohja, en, dikkevetteplus aan Berlijn: er is een hier een boekenwinkel die tot twaalf uur ’s nachts open is. Huehuehue.
#15. Afstand. Zoals bij veel schilderijen zie je dingen pas goed als je deze van een afstandje bekijkt. Nu lijkt mij 700 kilometer ietwat ver om naar een schilderij te kijken, maar het laat me de dingen in Nederland wel in een bepaald perspectief zien. Zo beleefde ik Koningsdag hier heel anders (fin, ik had wel een oranje shirt aan en dronk multivitamine) en zal ik ook de dodenherdenking en Bevrijdingsdag in een ander licht zien. Wat onveranderd blijft is mijn houding tegenover de Eredivisie. Want oh god, wat was ik blij dat ik afgelopen zondag niet in Nederland was.
Zoals al eerder genoemd zie je ook je eigen omgeving op een andere manier. Het wordt iedere keer weer bevestigd: you don’t really know what you’ve got till it’s gone. Als ik de was moet doen, bijvoorbeeld, of als mijn fiets het niet helemaal goed doet. Het is maar goed dat mijn papa en mama mij heel veel geleerd hebben.
#16. Muziek. Niemand heeft hier last van mijn muzieksmaak. En da’s maar goed ook. Ik let er nog wel even op of er écht niemand thuis is als ik onder de douche heel hard met What Makes You Beautiful of On Top of the World meezing, al heeft dat minder met mijn muzieksmaak te maken en meer met mijn zangkwaliteit (die kunnen mijn huisgenoten zeker weten niet aan).
#17. Duitsers. Duitsers weten wat goed leven is. Een voorbeeld: de fles shampoo waarvoor ik in Nederland negen euro betaal (John Frieda), krijg je hier voor zes euro, en als je dan – zoals ik – wacht op een aanbieding, heb je er zo twee voor zes. Ook artikelen waar accijns op zit (en die ik regelmatig aan moet schaffen) krijg je hier voor 80 tot 90% van de Nederlandse prijs mee. Nog niet te beginnen over de huurprijs van mijn kamer. €210 euro (alles inclusief) lijkt misschien veel, maar in Nijmegen zou je er al gauw het dubbele voor betalen, en ik wil niet eens weten wat 15m2 in Utrecht of Amsterdam zou kosten. Natuurlijk moet je er wel bij bedenken dat dit uit Nederlands perspectief is. Mijn Poolse huisgenootje krijgt het Spaans benauwd als ze rekening ziet – daar huur je voor hetzelfde bedrag een riant huis. Verschil moet er zijn.
#18. Over nationaliteiten gesproken. Een heel groot voordeel van het leven in een Erasmusflat is het samenleven met meiden uit verschillende landen, met verschillende culturen en verschillende talen. Ik haal een kick uit het leren van talen en vind het ontzettend vet dat ik in die twee maanden hier met behulp van mijn lieve medebewoners in totaal al minstens 30 nieuwe zinnetjes in vier talen geleerd heb, te weten Spaans, Pools, Italiaans en Duits. Want ja, ik blijf het zó leuk vinden dat ik iedere dag weer Duits bijleer. Natuurlijk ben je met het leren van een taal nooit klaar, maar ieder nieuw woord, nieuwe zegswijze is een verrijking. Het allermooiste Duits dat ik hier tot nu toe geleerd heb is ‘im Uhrzeigersinn’ (met de klok mee). Da’s toch schitterend?!
#19. Lesideeën. Aaaaaah, supervet! Natuurlijk inspireert een stad als Berlijn, en ik heb in de twee maanden hier al heel wat ideeën kunnen verzamelen voor lessen Duits. Niet alleen cultuurlessen, maar vooral ook literatuurlessen. Ik moet erop letten dat ik die wel meteen opschrijf en opsla in een apart mapje, anders vergeet ik ze snel en dat zou zonde zijn.
#20. De hervonden liefde voor de post. Want al werkt deze niet altijd even goed, het is maar wat fijn om af en toe een kaartje uit Nederland te ontvangen. Ik heb een hele lieve tante die mij eens in de zoveel tijd een kaartje stuurt en die verzamel ik moedig op mijn ‘thuisplankje’ waar ik ook mijn andere Samboxbeekmeer-items heb staan. Dus al je nog ergens een Europazegel hebt liggen en mij een groot plezier wil doen, schrijf me dan een berichtje (of een mooie tekening wauw)
Hier heb ik die mogelijkheid (en verplichting naar de verkenners) niet. Natuurlijk vind ik het ontzettend jammer dat ik mijn lieve vriend, vrienden en vriendinnen niet zie, maar ik moet heel eerlijk toegeven dat het ook een verademing is om op de vrijdagavond, na een week hard beulen (want ja, er zitten heel wat uren in dat studeren van mij), alleen met een film (lees: 1D documentaire) in bed te kunnen kruipen of muziek te luisteren en een boek te lezen. Ik zal zeker dolgelukkig zijn als ik mijn vaste ritme in augustus weer op kan pakken, maar voor nu geniet ik even van mijn complete vrijheid. Niet dat het leven in Samboxbeekmeer mij ook maar enigszins (met sz, hè Joost ;)) om de keel greep, integendeel, maar – god ja, jullie snappen best wat ik bedoel.
#12. Marathons. Ik heb de tijd aan mijn zijde hier. Omdat ik het leren zo leuk vind, gaat dat ook vrij snel en zo houd ik genoeg minuten over om series te kijken. In Berlijn heb ik tot nu toe twee seizoenen Breaking Bad, één seizoen Game of Thrones, drie seizoenen How I Met Your Mother en heel veel afleveringen van Glee, New Girl, Orphan Black en Modern Family gezien. Héérlijk.
#13. Erasmusfeestjes. Zoals ik op Facebook al vermeldde ging ik afgelopen weekend voor het eerst naar een spontaan Erasmusfeestje. Namens het instituut worden ze in de stad georganiseerd, maar er zijn genoeg studenten hier die er niet veel zin in hebben om dat eind ’s nachts te reizen. De oplossing? Een feestje in het studentenhuis. Dat gaat er behoorlijk wild aan toe, maar het scheelt voor velen dat de eigen voordeur maar een paar traptreden verwijderd is (al kunnen die traptreden, zo nam ik zaterdag waar, voor sommigen ook een echt probleem zijn). Die feestjes zijn natuurlijk een goede manier om andere internationale studenten te leren kennen – tot nu toe heb ik overigens nog geen Nederlanders ontmoet behalve een jongen die wel eens bij een huisgenootje blijft slapen – en nieuwe vriendschappen te sluiten.
#14. Het alfabet. Van letters naar woorden, woorden naar zinnen, zinnen naar hoofdstukken, en van hoofdstukken tot een boek. Als studente en liefhebber van de Duitse literatuur haal ik mijn hart hier op. Ik volg drie vakken, en wel over Lessing, Goethe en mijn lieveling Kafka. Mijn wekelijkse huiswerkopdrachten bestaan uit het lezen van werken uit de 18e, 19e en 20e eeuw en je kunt het je misschien nauwelijks voorstellen, maar dat is als een hobby voor mij. Als ik moet kiezen tussen de Sims en een boek, zal ik naar alle waarschijnlijkheid dat laatste kiezen. Studeren is niet leuk, leren wel. Dus ik beschouw het altijd maar als hersenvoer en breng hier heerlijke uren in mijn leeshoekje door.
Ohja, en, dikkevetteplus aan Berlijn: er is een hier een boekenwinkel die tot twaalf uur ’s nachts open is. Huehuehue.
#15. Afstand. Zoals bij veel schilderijen zie je dingen pas goed als je deze van een afstandje bekijkt. Nu lijkt mij 700 kilometer ietwat ver om naar een schilderij te kijken, maar het laat me de dingen in Nederland wel in een bepaald perspectief zien. Zo beleefde ik Koningsdag hier heel anders (fin, ik had wel een oranje shirt aan en dronk multivitamine) en zal ik ook de dodenherdenking en Bevrijdingsdag in een ander licht zien. Wat onveranderd blijft is mijn houding tegenover de Eredivisie. Want oh god, wat was ik blij dat ik afgelopen zondag niet in Nederland was.
Zoals al eerder genoemd zie je ook je eigen omgeving op een andere manier. Het wordt iedere keer weer bevestigd: you don’t really know what you’ve got till it’s gone. Als ik de was moet doen, bijvoorbeeld, of als mijn fiets het niet helemaal goed doet. Het is maar goed dat mijn papa en mama mij heel veel geleerd hebben.
#16. Muziek. Niemand heeft hier last van mijn muzieksmaak. En da’s maar goed ook. Ik let er nog wel even op of er écht niemand thuis is als ik onder de douche heel hard met What Makes You Beautiful of On Top of the World meezing, al heeft dat minder met mijn muzieksmaak te maken en meer met mijn zangkwaliteit (die kunnen mijn huisgenoten zeker weten niet aan).
#17. Duitsers. Duitsers weten wat goed leven is. Een voorbeeld: de fles shampoo waarvoor ik in Nederland negen euro betaal (John Frieda), krijg je hier voor zes euro, en als je dan – zoals ik – wacht op een aanbieding, heb je er zo twee voor zes. Ook artikelen waar accijns op zit (en die ik regelmatig aan moet schaffen) krijg je hier voor 80 tot 90% van de Nederlandse prijs mee. Nog niet te beginnen over de huurprijs van mijn kamer. €210 euro (alles inclusief) lijkt misschien veel, maar in Nijmegen zou je er al gauw het dubbele voor betalen, en ik wil niet eens weten wat 15m2 in Utrecht of Amsterdam zou kosten. Natuurlijk moet je er wel bij bedenken dat dit uit Nederlands perspectief is. Mijn Poolse huisgenootje krijgt het Spaans benauwd als ze rekening ziet – daar huur je voor hetzelfde bedrag een riant huis. Verschil moet er zijn.
#18. Over nationaliteiten gesproken. Een heel groot voordeel van het leven in een Erasmusflat is het samenleven met meiden uit verschillende landen, met verschillende culturen en verschillende talen. Ik haal een kick uit het leren van talen en vind het ontzettend vet dat ik in die twee maanden hier met behulp van mijn lieve medebewoners in totaal al minstens 30 nieuwe zinnetjes in vier talen geleerd heb, te weten Spaans, Pools, Italiaans en Duits. Want ja, ik blijf het zó leuk vinden dat ik iedere dag weer Duits bijleer. Natuurlijk ben je met het leren van een taal nooit klaar, maar ieder nieuw woord, nieuwe zegswijze is een verrijking. Het allermooiste Duits dat ik hier tot nu toe geleerd heb is ‘im Uhrzeigersinn’ (met de klok mee). Da’s toch schitterend?!
#19. Lesideeën. Aaaaaah, supervet! Natuurlijk inspireert een stad als Berlijn, en ik heb in de twee maanden hier al heel wat ideeën kunnen verzamelen voor lessen Duits. Niet alleen cultuurlessen, maar vooral ook literatuurlessen. Ik moet erop letten dat ik die wel meteen opschrijf en opsla in een apart mapje, anders vergeet ik ze snel en dat zou zonde zijn.
#20. De hervonden liefde voor de post. Want al werkt deze niet altijd even goed, het is maar wat fijn om af en toe een kaartje uit Nederland te ontvangen. Ik heb een hele lieve tante die mij eens in de zoveel tijd een kaartje stuurt en die verzamel ik moedig op mijn ‘thuisplankje’ waar ik ook mijn andere Samboxbeekmeer-items heb staan. Dus al je nog ergens een Europazegel hebt liggen en mij een groot plezier wil doen, schrijf me dan een berichtje (of een mooie tekening wauw)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
